Με τεράστιο ενδιαφέρον διαβάσαμε την δήλωση του Δημάρχου Αθηναίων σχετικά με το πρόβλημα των υπονόμων, ειδικά στις περιοχές μας, Σεπόλια και Κολοκυνθού, μετά τις βροχοπτώσεις και τους κατακλυσμούς.
Η δημιουργηθείσα εκ της βροχής κατάστασις της πόλεως είναι κυριολεκτικώς τραγική και αγρία, αι ζημίαι τας οποίας υπέστησαν οι ιδιώται ανέρχονται εις σεβαστόν ποσόν. Κολοσσιαίαι όμως είναι και αι ζημίαι τας οποία υπέστη και η πόλις ανασκαφείσα ή καταχωσθείσα είς μεγάλην έκτασιν, ιδιαιτέρως αγρία είναι η δημιουργηθείσα κατάστασις εις ολόκληρον την περιφέρειαν του Αγίου Σάββα (*1), η οποία μετεβλήθη αλλαχού εις τέλμα και αλλαχού εις λίμνην, ενώ τρεις τεράστιοι βραχίονες του Κηφισσού διασχίζουν προς διαφόρους διευθύνσεις την όλην έκτασιν, υπερβαίνοντες και την δημοσίαν οδόν.
Η δημιουργηθείσα εκ της βροχής θλιβερά κατάστασις οφείλεται απολύτως εις την έλλειψιν υπονόμων. Όσον αφορά τον Άγιον Σάββαν οφείλεται εις το συναφές γεγονός ότι ο Κηφισσός από των Σεπολίων περίπου μέχρι του Μοσχάτου στερείται τελείως κοίτης και οσάκις πλημμυρίζει λόγω των βροχών διαχέεται μέσω οικιών, εργοστασίων, αγρών και οδών προς την θάλασσαν. Μετά την πλημμύραν του 1896 το κράτος είχεν αρχίσει την κατασκευή κοίτης του ποταμού από της θαλάσσης μέχρι του Μοσχάτου εκεί όμως την διέκοψεν ούτως ώστε από του σημείου τούτου μέχρις της φυσικής κοίτης του Κηφισσού, η οποία τερματίζεται εις τα Σεπόλια, τα ύδατα ρέουν απολύτως ελεύθερα.
Αι παρατηρήσεις αύται και το σκληρόν δίδαγμα, το οποίον μας έδωκε ο χθεσινός κατακλυσμός, πείθουν ότι αι Αθήναι δεν δύνανται να λέγωνται πόλις και οι κάτοικοι ωρισμένων κυρίως περιοχών δεν δύνανται να ώσιν εν ασφαλεία, αν δεν κατασκευασθεί το δίκτυον των υπονόμων. Ο Δήμος θεωρεί υπερτάτου αυτού υποχρέωσιν να επιδιώξη δια παντός τρόπου όπως η πόλις αποκτήση το απαραίτητον τούτο στοιχείον της ζωής και της υπάρξεως των κατοίκων της. Είμαι βέβαιος ότι η Κυβέρνησις θα θελήσει να ευνοήσει την προσπάθειαν τάυτην η οποία θα σώση κυριολεκτικώς την πόλιν δια να πραγματοποιηθή το όνειρον της αποκτήσεως των υπονόμων. Εγώ προσωπικώς θα επιδοθώ μετά θέρμης εις το να εξασφαλίσω υπέρ των Αθηνών την κατασκευήν του δικτύου των υπονόμων και θα αποταθώ αμέσως εις την Κυβέρνησιν προς τούτο.
Φυσικά, δεν πρόκειται για δηλώσεις του σημερινού Δημάρχου αλλά του δημάρχου Αθήνας το 1929 κ. Μερκούρη, μετά από πλημμύρες που έπληξαν ολόκληρη σχεδόν την Αθήνα. Το απόσπασμα αλιεύτηκε από την εφημερίδα ΣΚΡΙΠ (φύλλο 6-9-1929). Η καταιγίδα που έπληξε την πόλη στις 4/9/29 δεν ήταν από τις μεγαλύτερες, οι καταστροφές ήταν τεράστιες αλλά περιορίστηκαν σε υλικές. Δεν υπήρξαν θύματα.
Γιατί το αναδημοσιεύουμε;
Γιατί ακόμα πλημμυρίζουμε. Όχι βέβαια έτσι, ούτε για τις ίδιες αιτίες, αλλά πλημμυρίζουμε.
Η περιοχή του μετρό Σεπολίων μετά από κάποια βροχόπτωση το 2021
Γιατί μας έκανε εντύπωση η σκληρή περιγραφή της κατάστασης από τον δήμαρχο της πόλης. Σε τραγική και αγρία κατάσταση αναφέρεται. Ποιός θα τολμούσε να περιγράψει με σκληρά λόγια σήμερα μια κατάσταση, ενώ είναι σε κάποιο βαθμό αρμόδιος γι αυτήν;
Γιατί μας βοηθά να σκεφτόμαστε, ότι το παρελθόν της περιοχής μας, δεν ήταν και τόσο ρόδινο. Δεν ήταν μόνο αγροί και περιβόλια και βόλτες σε αυτά. Αλλά ήταν και πολύ σκληρή δουλειά και πλημμύρες και χαμένες ζωές και αρρώστιες και βρώμα και τεράστιες ελλείψεις.
Στις 25 φεβρουαρίου του 1930 διαβάζουμε σχετικά ότι «οι πλημμυροπαθείς των συνοικισμών Κολοκυνθούς και Σεπολίων υπέβαλαν εις την Κυβέρνησιν υπόμνημα, δια του οποίου ζητούν, την εκτέλεσιν αντιπλημμυρικών έργων κατά μήκος του Κηφισσού προς προστασίαν τους από μέλλουσαν θεομηνίαν. Επιπλέον ζητούν την ενίσχυσιν του κράτους προς ανέγερσιν των καταστραφεισών οικιών των και την απαλλαγή των από τον φόρον και την παροχή μακροπροθέσμων δανείων».
(*1) Ο συνοικισμός του Αγίου Σάββα, μια περιοχή στο ύψος της Ιεράς Οδού, αριστερά από τον Κηφισσό όπως κατευθύνεται αυτός προς Μοσχάτο, δεν υπάρχει πια σαν συνοικισμός. Αναλυτικότερα για αυτόν μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ.
